चांदोमामाचा पॉपकॉर्न (बालकविता)

हनुवटीवर हात ठेवुन
चांदोमामा बसला
मनात विचार आला
विचार करत असेल कसला?

करत असेल का हा विचार
त्याच्या बदलणार्‍या रुपाचा?
की समोर मांडुन ठेवल्या,
लाह्या भरल्या सुपाचा?

वाटत असेल जेंव्हा
त्याला खावासा पॉपकॉन
हळुच एक चांदणी उचलुन
तोंडात टाकत असेल गपकन.

सत्यजित.

मी राधिका...

ती...
गुपित मनाचे
कुपित मनाच्या
मी लाजेने जपले
ती साक्ष मनाची
अप्रोक्ष मनाच्या
कुणी कसे ओळाखले?

तो..
जरी आणुन आव
डोळ्यात भाव
तुझ्या कधी ना लपले
हे बंध कशाचे?
का डोळ्यात कुणाच्या
दिसे स्वप्न आपुले

तू भासवले ना
मला कधी जे
ते मला गं होते कळले
ना जाणुन काय
आपसूक पाय
त्या वळणा वरती वळले

रेशिम नाजुक
रेशिम साजुक
नाते जाते विणले
का कुणास ठाउक
होता भावुक
मन गाणे तुझे गुणगुणले

नयनांस आस
कानास भास
सारे तुझेच होती
क्षण विरहाचे
क्षण मिलनाचे
मनात झाले मोती

शिंपला मनाचा
कधी मोर घनाचा
किती हा रुपे घेतो
सोडुन कावा
वाजवित पावा
कान्हा राधेचा होतो.

-सत्यजित.