मुग्ध चंद्रमा नभात
यक्ष मी तू कामिनीगगनातून अवतरली
भासली सौदामिनी
लख्ख सारे लखलखले
शुभ्र अश्व अवतरले
बरसले बघ चांदणे
तरुवरही झगमगले
पावलांचे ठसे तुझ्या
बघ पाखरते चांदणे
पदाराची झूल तुझ्या
बघ पांघरते चांदणे
तारकांच्या रांगोळ्या
रेखीयल्या नभी कुणी
झणी नक्षत्रे चितारती
कंकणांची झिणिझिणी
तम् देखील लख्ख झाले
लख्ख झाले कृष्णतळे
चमचमत्या लाटांतुन
चमचमते मीन पळे
शुभ्र पंख पसरूनी
अश्व नभी उधळले
मोत्यांचे थेंब तुझ्या
कुंतलातून ओघळले
शुभ्र अभ्र विखुरले
बघ आसमंत साजरा
पदारातून झरे समीर
चांदण्याचा उडे चुरा
लक्ष लक्ष चांदण्या
अक्ष होऊनी पाहती
लक्ष लक्ष किरणांनी
नजर तुझी काढती
एकला मी लुब्ध उभा
स्तब्ध होऊनी पाहतो
नक्षत्रेशी अप्सरेस
हेशब्द अर्घ्य वाहतो
- सत्यजित.
झिणी - त्वरित, भरभर
नक्षत्रेश - चंद्र
No comments:
Post a Comment