घोर

ती थांबली दचकली बिचकली सटकली
मी तिथेच उभा
ती का थांबली?
ती का दचकली?
ती का बिचकली?

जेव्हा कळले
तेव्हा सटकली
येवढेच सलले
पैंजणतले झूल
आडोशाशी हलले
हॄदयातुन कानात
बांधललेल्या तारा
गिटारच्या शेवटच्या तारे
सारख्या झनकारू लागल्या
आणि आडोशीच्या सावल्या
तेवढ्यातच भागल्या

खरच होत्या का सावल्या?
का ती खरच होती दचकली?
ती पुन्हा दिसे पर्यत
कल्पनेच्या कुरणात
अनेक स्वप्न फुलतिल
घोर घोंगावत राहील अधुन मधुन...