असतेस घरी तू जेंव्हा.. (विडंबन)

नसतेस घरी तू जेंव्हा ह्या अप्रतिम कलाकृतीची सदह्रुद्य क्षमा मागुन, संदीप आणि सलिल मला मोठ्या मनाने क्षमा करतिल येवढीच इच्छा.

असतेस घरी तू जेंव्हा
जिव विटका विटका होतो
रागातून उठती त्रागे
बनियान फाटका होतो

छत फाटून वीज पडावी
कल्लोळ तसा ओढवतो,
मी जरा निद्राधीन होता
हा सांड घोरका होतो.

येतात मुली दाराशी
हिरमुसून जाती मागे,
खिडकीतून पाहुन त्यांना
मी असाच अगतिक होतो.

तव मिठीत म़ळमळणाऱ्या
मज स्मरती घामट वेळा,
भासाविन भूत दिसावे
मी तसाच स्तंभित होतो

तू सांग अरे मग काय
मी तोडू या घरदारा?
विटलेला जीव उदास
कल्ईसम भुर्र्भुर्र उडतो.

ना अजुन झालो गोटा
ना भणंग अजुनी झालो,
तुजपाहुन तगमग होते
तुजपाहून जन्मच अडतो.


वरिल विडंबनातिल सर्व पात्रे आणि घटना काल्पनिक आहेत, तरीही जिवंत अथवा मृत व्यक्तीशी संबंध आढळल्यास निव्वळ मुर्खपणा समजावा. :)