रांगोळीशी नातं..

किती सवय असतेना आपल्या
नाती जोडत जाण्याची
एका ओळीत चार ठिपके दिसले
की त्यात रेघ पाहण्याची

ठिपक्यांची रांगोळी, ठिपक्यांची चित्र
न जोडलेले ठिपके, किती विचित्र?
कधी वाटतं, पुसाव्यात सगळ्या रेषा
पुन्हा करावेत ठिपके स्वतंत्र

पण स्वतंत्र ठिपक्यांमध्ये रंग भरता
येत नाहीत, असं मला उगा वाटतं
हातात घट्ट धरलेले हात आणि
ठिपके जोडण्याचा पुन्हा हट्ट

ओळीतले बगळे, ढगांचे आकार
असंबंधातुन होतं काहीसं साकार
एक अनामिक ओढ, एक वेडी उर्मी
जोडत जावे ठिपके पुन्हा एक आकार

खरचं का, ठिपक्यांच्या रांगोळी
सोपी असते म्हणुन शिकवलीस?
की रंगाची आणि नात्यांची समज
अलगद होती रुजवलीस?...
अलगद होती रुजवलीस...

-सत्यजित.

तुकड्यांनाही महत्व आहे

सोडुन आले स्वप्ने सारी डोळ्यांच्या काठांवर
अजुनही फुलतिल वसंत काही सोडलेल्या वाटांवर

भळभळत्या जखमांतून अश्रू अखंड वाहत राहतात
ते भळभळणारे अश्रू पिउन जखमा भरत जातात

आणि, माझ्या वाटेवरती धरू लागतो मोहर
वसंत दारी थाप देतो, मागतो माझा बहर

डोळ्यांच्या तळी हळूच दाटू लागतात स्वप्ने
पुन्हा एक काचेचं घर, पुन्हा नशीबी जपणे

या वेळी मी निवडुन घेते फक्त रंगीत काचा
नव्या वाटेवर करीन म्हणते कॅलीडोस्कोप त्याचा

तुकड्यांनाही महत्व आहे फक्त रंगीत असायला हवेत
मोठे मोठे सोडुन देउन छोटे सोबत घ्यायला हवेत

-सत्यजित