आईशप्पथ!... शेवटी आपल्यावरच गेम आहे...

ए... तिला कशाला सांगितल यार
की माझं तिच्यावर प्रेम आहे
आता तिच्या बापाला कळलं
तर फुकट माझ्यावर गेम आहे...

साला सांगितलं कुणी तुम्हाला फुकट श्यानपना करायला
माझा टाका भिडत असताना मध्ये तंगड्या घालायला
उगा शानपत्ती करु नका
नाजुक माझ प्रेम आहे
काही झाल तरी...
शेवटी साला आपल्यावरच गेम आहे

तसं तिच्या बापाला काय आपण मरणाला सुद्धा घाबरत नाही
पण प्रेमात साला मरायचं असेल तर प्रेम करुन काही उपयोग नाही
तुम्ही घाबरुन प्रेम केलंत?
साला तुमच्यावर शेम आहे
आणि काही झाल तरी...
शेवटी आपल्यावरच गेम आहे

माहीत आहे यार!!! ती आपल्याला भाव देत नाही
पण प्रेम केलंय तिच्यावर बघतोच कशी ऐकत नाही
तीही अशी ऐकायची नाही
ती पण मोठी मेम आहे
म्हणुनच तर म्हणतो यार...
शेवटी आपल्यावरच गेम आहे

तो शेजारच्या गल्लीतला पक्या, नेहमीच तिच्यावर टवके टाकतो
एकदा आपल्या एरियात येउ दे! बघाच त्याला कसा झापतो
जाउ दे ना ! ती त्याला पण भिक घालत नाही
त्याची पण कंडीशन सेम आहे
तरी पण च्यायला आपल्याला वाटतं...
शेवटी आपल्यावरच गेम आहे

अरे अप्सरा पण फिक्या पडतिल असा रापचिक आपला माल आहे
पहाल तर तुम्ही पण म्हणाल, आयला! ये तो कुदरत का कमाल है
कभी इधर तो कभी उधर
ह्या चिकन्या पोरिंचा काय नेम आहे?
म्हणून तर आपण म्हणतो, यार
शेवटी आपल्यावरच गेम आहे

आपल्याल पण सेटल व्ह्यायचय यार, पण ही पोरगी काही पटत नाही
आपण पण फेविकॉल लाउन बसलोय, साला आपण पण हटत नाही
आपल्या लव्ह लाईफ मध्येच काय तो लोचा
बाकी सारं क्षेम आहे
आता तरी कळलं ना, यार...
शेवटी आपल्यावरच गेम आहे...

आयशप्पथ सांगतो... शेवटी आपल्यावरच गेम आहे... - सत्याभाय...(सत्यजित)

शाना लोग हो गया ना पढके अभी .. चलो वटलो इधर से.. अपना आराम करने का टाईम हो गयेला है क्या...
और टेंशन नई लेने का, बिनधास्त आते रहेने का क्या!!!.

और बिना बोले वो हप्ता फेको सुमडी मे.. नाटक नई.. बोले तो प्रतिक्रिया मामू...

हाय मेरी जहरी नागिन...

झाली मज विषबाधा
तव जहरी नयनांची
झाली राख आज
मी रचिल्या कवनांची

दिला डंख उरी अन
पंख दिले मनाला
तू तरू हो मनाचा
दे आसरा खगाला

असा घाव केलास
जो लागला जिव्हारी
तरी कवटाळूनी घ्यावे
तुझे डंख हे विखारी

ह्या सावजास सांगा
का आवडे शिकारी?
झेलुन डंख सारे
मरणास ये खुमारी

मी घायाळ काळजानी
आकरंदतो तुला स्मरुनी
मी विषावर जगतो आहे
तुजवर कित्येकदा मरूनी...

-सत्यजित.

कलंकी

अंधाराचे घर माझे न कुठेही प्रकाश
सावल्याही नसती आता न अवसे आकाश

माता ज्योती होती बाप दिव्यातली वात
वणव्याच्या तेजा भुले विदग्धी ही साथ

कधी पांघरुन उषा कधी चांदणे लेवुन
जे जे भासले ते तेज गेले चटके देउन

तिच्या पदराखाली उन कधी ना लागले
तिच्या उरीचे दुध आज कसे गा नासले

कुणी ओरबाडुनी देतो कुणी दांभिक उदार
अंधाराच्या हाता हवा निज उघडा पदर

माझ्या बाहुललीला कधी तू तिटं लावु दिला नाही
त्या निष्कलंकी बाहुलीत माझी माय मला पाही

-सत्यजित

चोर नजरेने

पाहशील जितक्यांदा चोर नजरेने
फुलतील तितक्यांदा मोर नजरेने

तुझ्या पापण्या ह्या माझा मोरपिसारा
पाहताच मजला का मिटतो हा बरा?
लाजशील जितक्यांदा चोर नजरेने
लावशील तितक्यांदा घोर नजरेने

ही ओढ कुठली मज ओढुन नेते
हे बांध कुठले मज तोडू न देते
खुणावशील जितक्यांदा चोर नजरेने
बांधशील तितक्यांदा दोर नजरेने

सांग सखे मी कसा शांत राहु?
वाटे सदैव मला का तुलाच पाहु?
छळशील जितक्यांदा चोर नजरेने
सोसशील तितक्यांदा जोर नजरेने

-सत्यजित.

चांदुल्याला घातल ढगांच टोपडं (अंगाई)

चांदुल्याला घातल ढगांच टोपडं
आभाळाची शाल पांघरुन झोपी गेलं बापडं

चांदुल्याच्या शालीवर लुकलुक तारे
टकामका पाहती चांदुल्याला सारे
दृष्ट लागेल असं माझ्या, चांदुल्याच रुपडं

चांदुल्याचे लाड बाबा करती आती
आत्या, मामा खेळणी आणती किती
कुणी आणलं असवल, नी कुणी आणली माकडं

तुझ्या सवे खेळताना वाटते बरे
सर्व नित्य चिंतांना विसरती सारे
तुझ्या सवे झालं बघ, घर सार बोबडं

चांदुल्याला बर नसता आई गं जागते
पदर पसरुन देवाकडे आजी गं मागते
आजोबाही घालती देवा कडे साकडं

बघता बघता माझं बाळ मोठ होईल
बंगला नी गाडी काय विमान ही घेईल
आत्ताच होउ लागल बघा, झबलं ही तोकडं

उत्कर्षाला असावी संस्कारांची साथ
आपण ही व्हाव कुणा आधाराचा हात
येवढच माझ मागणं, आज गं देवाकड

चांदुल्याला घातल ढगांच टोपडं
आभाळाची शाल पांघरुन झोपी गेलं बापडं

चांदुल्याच्या शालीवर लुकलुक तारे
निजता गं चांदुल्याला झोपी सारे
बोलू नका कुणी आता बाळ आहे झोपल...

-सत्यजित.