झाली मज विषबाधा
तव जहरी नयनांची
झाली राख आज
मी रचिल्या कवनांची
दिला डंख उरी अन
पंख दिले मनाला
तू तरू हो मनाचा
दे आसरा खगाला
असा घाव केलास
जो लागला जिव्हारी
तरी कवटाळूनी घ्यावे
तुझे डंख हे विखारी
ह्या सावजास सांगा
का आवडे शिकारी?
झेलुन डंख सारे
मरणास ये खुमारी
मी घायाळ काळजानी
आकरंदतो तुला स्मरुनी
मी विषावर जगतो आहे
तुजवर कित्येकदा मरूनी...
-सत्यजित.
No comments:
Post a Comment