मातलेला चंद्र आहे चांदणे विझवून जा
चेतल्या स्वप्नांस माझ्या तू जरा निजवून जा
भांडते आकाश सारे त्या जरा रिझवून जा
रातीच्या गर्भात उद्याचा तेजपूंज उजवून जा
गोंदल्या क्षणांस पुन्हा एकदा गिरवुन जा
वाहत्या जखमांवरी हात प्रिये फीरवून जा
काळजातील वेदनांना तू सुरांनी सजवून जा
बहकाल्या गात्रांत माझ्या कैफ़ तुझा उरवून जा
No comments:
Post a Comment