आठवणी तर नेहमीच असतात पाठीशी
काही क्षण आपसुक बांधले गेलेले असतात गाठीशी
त्या आठवणीत ठेवताना विसरलेल्या
त्या विसरायच्या म्हणून जपलेल्या
त्यांचं गाठोडं सोडताच त्या चित्रा सारख्या भासतात
एकांतात असताना मित्रा सारख्या असतात
त्या आठवणी दुसर्या साठी जगलेल्या
त्या आठवणी दुसर्यांनी जागवलेल्या
त्या आठवणी . . .
कधीतरी दाटून येतो कंठ आणि ढळतो एक अश्रु
त्या कनवाळू क्षणांना सांगा कसा विसरू ?
त्या आठवणी मायेने भिजलेल्या
दुसर्याला प्रकाशीत करुन स्वत: विझलेल्या
ह्या आठवणीच स्वप्नांना वेग देतात
मार्गस्थ असताना अनुभावाचं रूप घेतात
त्या आठवणी पराभवातून शिकवणार्या
त्या आठवणी विजयानी सुखावणार्या
त्या आठवणी . . .
काही विसरायच्या म्हणून आपण उगाळत असतो
पुन्हा पुन्हा स्मरून आतल्याआत जळत असतो
त्या आठवणी जळून देखील उरलेल्या
त्या आठवणी काळा संगे विरलेल्या
त्या आठवणी . . .
कधी वाटतं आपणही कुणाच्या तरी आठवणीत रहावं
आठवणीत राहून अनंत रुपात जगावं
आठवणीत जगताना
फ़क्त एक आठवण होऊन रहावं . . .
सत्यजित.
No comments:
Post a Comment