सत्याच्या पलीकडले. . .
कुठे जायच कुणी सांगितल नाही, कुठे थांबायच कुणी सांगितल नाही, म्हणुन मीही चालतो आहे अखंड...
Wednesday, April 18, 2007
एक पहाट. . .
रात्रभर खेळ खेळून
एक दवबिंदू थकलं
मग गवताच्या पात्यावर
निमुटपणे झोपलं
कोंबड्याने बांग देताच
मोत्या सारखं हसलं
त्याला रविचं बाळ समजून
सारं रान हललं
वार्याने शीळ घालताच
सारं रान हललं
ते ही खुळं घाबरून
धरेच्या कुशीत शिरलं. . .
-सत्यजित.
No comments:
Post a Comment
Newer Post
Older Post
Home
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment