झोका. . .

आपणच बांधलेल्या झोक्याला
आपणच धक्का देतो
उमेदीने झोका उंच नेतो
पण खाली येताना बावरुन जातो

उंच जाण्याची उमेद असावी
नी खाली येण्याचं भय नसावं
मनी भीती दाटून येता
मनमोक्ळं जोर जोरत हसावं

झोका जेवढ्या वेगाने वर जातो
तेवढ्याच वेगाने खाली येतो
त्याच्या साखळीवर पकड घेत असता
त्या झोक्यांमधून तरून जातो

प्रत्येकाच्या जीवनाच्या
झोक्याला असे चढ उतार असतात
मनाची पकड घट्ट असली की
माणसं दु:खातही हसतात

उंच जाताना सगळेच हसतात
आपण खाली येतानाही हसावं
चढ उतारात जीवनाच्या आनंद असतो
हे झोक्या कडून शिकावं. . .

सत्यजित.